W dniu 7 maja pokazywałem Wam widokówkę, której zdjęcie wykonano z okna dzisiejszego hotelu Piast. Tym razem spojrzymy w drugą stronę, czyli mając Dworzec Główny za plecami spojrzymy w kierunku północnym. Dzisiejszą widokówkę opisałem jako pierwszą z tej serii, wiec musicie mi wybaczyć pewne ułomności tej treści. Została ona wykonana w okresie pomiędzy 1928 a 1931 rokiem z placu przed dworcem głównym. Fotograf skierował obiektyw w kierunku wejścia do ówczesnego hotelu Kronprinz (niem.: dosłownie: Książę koronny, czyli następca tronu) oraz w wylot dzisiejszej ul. Kołłątaja (Neue Taschen Str.) i jej skrzyżowanie z ul. Piłsudskiego (Garten Str.). Wspomniany hotel zbudowano w roku 1908 i wraz ze znajdującym się po drugiej stronie ul. Kołłątaja hotelem „Du Nord” (niewidoczny na zdjęciu) tworzył parę obiektów witających przybywających do miasta gości, była to swego rodzaju brama do miasta dla przybywających. Parter hotelu Kronprinz, od ulicy, przeznaczono na usługi (w zachodnim skrzydle (widocznym po lewej) mieściły się: oddział Deutsche Bank, fryzjer, kwiaciarnia oraz sklep z cygarami, którego szyld widać stojącym centralnie słupem oświetleniowym – powiększenie), w głębi tej części znajdowała się hotelowa restauracja. Na piętrze zlokalizowano biura, klub, salę śniadaniową, czytelnię oraz 56 pokoi gościnnych. Po wojnie hotel nosił nazwę „Piast”.
Nr 1 – Kamienica, która stała pod dzisiejszym numerem 94-96 przy ul. Piłsudskiego. Zdjęcie przedstawia jej stan jeszcze przed remontem elewacji (wykonanym prawdopodobnie przed 1931r), który związany był z zainstalowaniem się tutaj dużego zakładu gastronomicznego będącego jednym z 25 lokali sprzedających butelkowe napoje alkoholowe firmy Fache GmbH.
Nr 2 – Znana drogeria pana Oskara Sabiersa (który posiadał w mieście jeszcze 3 inne punkty tego typu) mieszcząca się w kamienicy pod numerem 17 (Neue Taschen Straβe, dzisiaj ul. Kołłątaja). Drogeria mieściła się w niskiej, parterowej przybudówce „doklejonej plecami” do kamienicy nr 16, na której ścianie wisi jej szeroki szyld. Wg książki adresowej, od 1930r. należała, albo była prowadzona przez panią Margarethe Rothe. Można się było tutaj zaopatrzyć nie tylko w artykuły drogeryjne i toaletowe ale także w akcesoria fotograficzne i filmowe. Wilhelm mija ją wysiadając z tramwaju w rozdziale 5-tym opowiadania „Dwa razy to samo” ze zbioru „Gniewne lato”. Pojawiają się tam „dwaj plenipotenci”, których zobaczyć możecie na jednym z załączonych zdjęć.
Nr 3 – Kamienica nr 15 (Neue Taschen Straβe, dzisiaj ul. Kołłątaja), narożna z Ernst Straβe, dzisiejszą ul. Rejtana. Ówcześnie mieścił się w niej hotel Kaiserhof, którego właścicielem był pan Rudolf Marquad. Jego nazwę już po zakończeniu I wojny światowej zmieniono na Reichshof. Hotel ponad narożnym wejściem posiadał charakterystyczny wykusz zwieńczony balkonem. W przyziemiu znajdowała się hotelowa restauracja. Obecnie, po drastycznej przebudowie (sic!) znajduje się tutaj biurowiec Orlenu.
Widoczna tuż obok, wystająca jakby kawałek w prawo, kamienica z białymi oknami narożnymi to stojąca na północnym rogu skrzyżowania kamienica nr 14, w której mieścił się kolejny hotel: Breslauerhof. Kamienica nie przetrwała do dziś i została do dziś po niej tylko pusta parcela.
Nr 4 – Ciąg dzisiejszej ulicy Kołłątaja w perspektywie której majaczy cień wieży kościoła Św. Wojciecha stojącego za dzisiejszym pl. Dominikańskim.
Ciekawym tematem związanym z tą widokówką jest to, ze na chodniku przed zachodnim skrzydłem hotelu stoją drzewa. Wprawione w bruk, opasane drewnianymi podpórkami. Od dłuższego już czasu poluję na taką widokówkę, którą prezentuję na ostatnim zdjęciu. Wykonano ją pomiędzy 1930, a 1935 rokiem i już tych drzew tutaj nie ma. Intryguje mnie kiedy zostały usunięte bo ustalenie tej daty pozwoliło by to nieco łatwiej podawać momenty wykonania zdjęć z okolicy. Datowanie zdjęcia będzie przedmiotem jednych z kolejnych moich rozpoznań widokówek.
